คู่มือศึกษาพระคัมภีร์ใหม่ ฮีบรู

หนังสือเล่มนี้รวบรวมมาจากบันทึกการสอนที่ยาวนานกว่า 50 ปีของอาจารย์มอร์ริส
ซึ่งได้อุทิศตนให้แก่พันธกิจการเตรียมผู้รับใช้ในโรงเรียนคริสต์ศาสนศาสตร์
ทั้งในประเทศสหรัฐอเมริกา จีน ไทย และฮ่องกง เนื้อหาที่ท่านเขียนแสดงให้เห็นว่า
ท่านมีความรู้ในฐานะนักศาสนศาสตร์เป็นอย่างดี ขณะเดียวกันเนื้อหาที่ท่านเขียน
ก็ยังแสดงให้เห็นว่าท่านเป็นครูที่ดี โดยท่านสามารถช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจเรื่องราว
ด้วยภาษาที่ง่ายๆ ผมเชื่อว่าผู้อ่านจะได้รับพระพรเป็นอย่างมากจากการใช้คู่มือเล่มนี้
แต่ผู้อ่านไม่อาจศึกษาโดยปราศจากพระคัมภีร์ ดังที่ผู้เขียนกล่าวไว้ในคำนำว่า
“คู่มือนี้จะเป็นประโยชน์ก็ต่อเมื่อคุณเปิดพระคัมภีร์ควบคู่ไปด้วย”

ชัยวัฒน์ ชาวเมืองแมน
ผู้อำนวยการโรงเรียนคริสต์ศาสนศาสตร์แบ๊บติสต์

สารบัญ

แนะนำ
คำนำ
บทนำ: จดหมายถึงคนฮีบรู
1. ผู้เขียน
2. วันเวลาที่เขียน
3. ผู้รับ
4. จุดประสงค์ในการเขียน

โครงเรื่อง
บทเรียนที่ 1 พระเจ้าตรัสทางพระบุตร
1. คำอภิปราย: การที่พระคริสต์ทรงเหนือกว่าและทรงเป็นจุดสิ้นสุด กับความเชื่อคริสเตียน (1:1-12:2)
1.1 พระเจ้าตรัสทางพระบุตรของพระองค์ (1:1-3)

บทเรียนที่ 2 พระดำรัสสุดท้ายของพระเจ้าสำหรับยุคสุดท้าย
1.2 ความเชื่อคริสเดียนไม่ได้มาทางทูตสวรรค์ แต่มาทางพระบุตรของพระเจ้า (1:4-2:18)
1.3 ความเชื่อคริสเตียนไม่ได้มอบแก่เราโดยทางโมเสส และโยชูวา แต่โดยทางพระเยซู (3:1-4:13)

บทเรียนที่ 3 พระเยซู มหาปุโรหิตผู้ยิ่งใหญ่และคนสุดท้ายของ
1.4 ความเชื่อคริสเตียนมีระบบปุโรหิตที่เหนือกว่า (4:14-

บทเรียนที่ 4 พันธสัญญา พลับพลา และเครื่องบูชา
1.5 ความชื่อคริสเตียนมีพันธสัญญาที่เหนือกว่า (8:7-
1.6 ความเชื่อคริสเตียนมีพลับพลาที่เหนือกว่า (9:1-1
1.7 ความเชื่อคริสเตียนมีเครื่องบูชาที่เหนือกว่า (9:3-10:1

บทเรียนที่ 5 ความหมายของความเชื่อคริสเตียน
1.8 ความเชื่อคริสเตียนมีพระสัญญาที่เหนือกว่า (10:19-12:2)

บทเรียนที่ 6 คำตักเตือนสุดท้าย: ยึดมั่นในพระคริสต์
2. คำกำชับให้ยึดมั่นในพระคริสต์ (12:3-13:16)
2.1 วินัยเป็นสิ่งจำเป็น (12:3-17)
2.2 “ท่านทั้งหลายมาถึงนครของพระเจ้า” (12:18-24)
2.3 คำตักเตือนสุดท้าย (12:25-27)
2.4 การเรียกให้มีใจขอบพระคุณและนมัสการ (12:28-29)
2.5 คุณธรรมคริสเตียน (13:1-8)
2.6 เครื่องบูชาที่พระเจ้าทรงยอมรับ (13:9-16)

3. บทสรุป (13:17-25)
3.1 คำขอร้อง (13:17-19)
3.2 คำอวยพร (13:20-21)
3.3 คำอำลา (13:22-25)