มันเริ่มต้นในวันที่เราพบกัน

ความรู้สึกพลุ่งพล่านข้างในผลักดันให้ทำตามเสียงของหัวใจ
ความรู้สึกที่อยากดูแล อยากอยู่ใกล้ อยากบอกใครคนนั้นว่า
‘ฉันรักเธอ’ และนั่นคือความอบอุ่นของหัวใจที่ได้สัมผัส

…ความรัก ฉันรู้ว่ามันมีอยู่จริง

แต่เมื่อความรู้สึกพลุ่งพล่านหายไปตามเวลาที่ผันผ่าน
และเราไม่รู้ว่าจะประคับประคองความรักต่อไปได้อย่างไร
หัวใจจึงเริ่มเย็นชาและการจากลาได้กลายเป็นตอนจบ

เราอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยการทำตามเสียงของหัวใจ
แต่เมื่อได้ครอบครองแล้วกลับไม่เคยรักษามันไว้ได้เลย

จะมีไหมตัวอย่างที่ดีงามของความรักที่ไม่เอาตัวเอง
เป็นศูนย์กลาง รักที่มั่นคง ซื่อสัตย์และเสียสละ?

ฉันไม่รู้ว่าจะเจอไหม แต่ฉันรู้ว่ามันมีอยู่จริง
ความรักที่แท้จริงที่มั่นคงนั้น..

“รักที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
ท่ามกลางกาลเวลาที่เปลี่ยนไป”