ไหม…ผู้ไม่ยอมแพ้ในร่างพิการ

ไหม…ผู้ไม่ยอมแพ้ในร่างพิการ

“เธอเหลือเพียงคอ และศีรษะที่เคลื่อนไหวได้”

การที่ใครคนหนึ่งต้องประสบปัญหาชีวิตและต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตอย่าง
กะทันหัน หลายคนตั้งรับไม่ทัน หลายคนรับไม่ได้ หลายคนอยากฆ่าตัวตาย สังคม
เรียกสิ่งนี้ว่าความล้มเหลว เมื่อชีวิตของข้าพเจ้าต้องเผชิญการเปลี่ยนแปลงชีวิต
ครั้งยิ่งใหญ่ประมาณ 1 ปีที่แล้ว และกลายเป็นคนพิการรุนแรงที่ขยับร่างกายไม่
ได้นอกจากบริเวณคอและศีรษะ ข้าพเจ้าพยายามปรับตัวให้ชินกับชีวิตใหม่ที่
แสนท้าทาย และต้องอาศัยความอดทนกับความพิการที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน
จากการที่ร่างกายไม่สามารถทำกิจวัตรประจำวันได้เอง ในที่สุด ข้าพเจ้า
สามารถใช้ปัญญาในการจัดการกับชีวิตประจำวันเมื่อต้องดำรงชีวิตอิสระตามลำพัง
จากนั้นจึงพยายามค้นหาว่าคนพิการในประเทศไทยกำลังทำอะไรเพื่อให้
คุณภาพชีวิตของคนพิการเท่าเทียมกับทุกคนในสังคม ข้าพเจ้าพยายามค้นหา
ตนเองและต้องการทำงานที่ทำให้ชีวิตมีคุณค่าแก่คนในสังคม กำลังใจและการ
สนับสนุนจากเพื่อน ๆหลายกลุ่มทำให้ข้าพเจ้าสามารถทำงานที่ข้าพเจ้าต้องการได้
จนในที่สุดจึงได้รู้จักโลกใบใหม่ที่คนทั่วไปเรียกว่าความพิการในมุมมองใหม่ และ
เริ่มผจญภัยในโลกใบนี้ที่ทุกคนไม่พึงปรารถนาอย่างมีความสุข

สารบัญ
คำนำ – 3
จากใจผู้เขียน – 6
ประวัติผู้เขียน – 9
คำนิยม – 10
ชีวิตยังมีค่า ข้างหน้ายังมีงาน – 15
บทที่ 1 เปิดม่าน – 20
บทที่ 2 เมืองในฝัน – 30
บทที่ 3 เพื่อนข้างเคียง – 41
บทที่ 4 เส้นเดินทาง – 51
บทที่ 5 บ้านนี้สีม่วง – 61
บทที่ 6 น้ำแห่งชีวิต – 70
บทที่ 7 ดินแดนไกลโพ้น – 80
บทที่ 8 สุมหัว – 90
บทที่ 9 คอกอยู่ไหน – 100
บทที่ 10 วิ่งเปี้ยว – 110
บทที่ 11 ทัวร์รถเข็น – 121
บทที่ 12 เรื่องของควาย – 131
บทที่ 13 นโยบายถึงปรัชญา – 142
บทที่ 14 รับน้อง ลับฝีปาก – 152
บทที่ 15 กาฬทวีป – 162
บทที่ 16 สลับร่าง กลับบ้านเก่า – 173
บทที่ 17 ชีวิตอิสระ – 184
บทที่ 18 ใครออกไป – 195
บทที่ 19 จานด่วน – 206
บทที่ 20 เรื่องนี้ไม่มีวันจบ – 217
บันทึกจากเพื่อน – 226
บันทึกจากพันโท ต่อพงษ์ กุลครรซิต – 230
ถึงพันโท ต่อพงษ์ กุลครรซิต – 234
บันทึกด้วยภาพ – 245
บรรณานุกรม – 256